ASAL-USUL
SAMPANGAN
Dhek jaman semana, ing sawijining
daerah, ana laut kang amba banget. Durung ana kauripan ing daerah kono. Amung laut
sing amba banget kang bisa disebrangi kapal-kapal gedhe wira-wiri menyang
daerah-daerah sing arep dituju. Kayata kapal gedhe kang arep dagang, lan arep
nyebarake agama sing digawa para saudagar utawa sunan-sunan. Suwe-suwe laut
kuwi dadi pantai amarga nyusut, laut e minggir. Mula saka kuwi ing derah kuwi
dadi kaya pelabuhan, akih sing pada mandeg ning kono. Ana sing mung mampir lan
uga ana sing pancen arep mandeg ing kunu. Daerah kuwi dadi rame banget wong
kang pada teka saka ngendi-gendi, contone ana sing saka cina, arab, india lan
sapanunggalane. Wong-wong sing ana ing kunu ora mung mampir lan madeg tok, ing
kunu, wong-wong kang mandeg kui uga ana sing pada dagang lan nyambi nyebarake
agama sing digawa saka daerahe kana. Agama sing digawa yakuwi agama islam lan
tiong hoa. Agama kuwi nyebar nganti ing endi-endi terutama ing daerah
pelabuhan.
Nalika kuwi ing daerah kuwi sing
dadi pelabuhan yakuwi ing daerah gedung batu, kuwi bisa dibuktekake anane
jangkar gede ing daerah kuwi. Amarga daerah gedung batu dadi pelabuhanne mangka
wong kang sing pada dagang arep ing daratan kudu migunakake prau cilik utawa
sampan, supaya tekan ing daratan. Kabeh kagiyatan kang dilakokake ing daerah kono
memang nganggo sampan kabeh, arep lunga nganggo sampan, dagang nganggo sampan,
blonjo nganggo sampan, sekabehe mesthi nggunakake sampan, amarga pancen dhisik
ing kunu isih banyu kabeh dalane. Mula saka sekabehe kagiyan sing dilakokake
migunakake sampan, daerah kuwi suwe-suwe dijenengi sampangan. Amarga pancen
jaman dhisik ora ana motor utawa mobil, jaman durung maju, lan apa maneh daerah
e isih banyu tok-tokan kaya mengkana kuwi. Mula nganti saiki daerah kuwi
disebut sampangan sing saka tembung sampan utawa prau cilik kanggo transportasi
saben dinane.
mbak, sejarah sampangan itu sumbernya dari siapa ya?
BalasHapus